Hatıralarımızı biran evvel yayınlamamız için dost ve yakınlarımızdan daima teşvik gördük. Bundan dolayı ne kadar teşekkür etsem azdır. Bilhassa (hukuk garibesi) 38 sayılı kanun yürürlükten kaldırıldıktan sonra bu teşvikler daha da sıklaştı. Emekli Yassıada kumandanının anılarının yayınlanmasını takip eden günlerde ise adeta bir tazyik halini aldı. En yakınlarımız dahi: . - On senedir sustunuz. Siz davranmadınız; bakın o şimdi (ev sahibini bastırır gibi) neler yazıyor. Hala susacak mısınız? ,diye bizleri sıkıştırmağa başladılar. Ben hatıralarımı yazmağa çok evvelden karar vermiş ve bunları Yassıada· İmralı - Kayseri Gerçekleri serisinin muhtelif ciltleri halinde yayınlamayı düşünmüştüm. Nitekim cezaevinde boş vakitlerimi değerlendirmek için kaleme aldığım bir notu mu sırf bir başlangıç olsun diye, fazla beklemeden yayınladım da. Mümkünün en iyisi düsturuyla özetlediğim bir hayat görüşünün izahı mahiyetinde sayılabilecek olan o notlarımı Yassıada· İmralı· Kayseri Gerçekleri serisine dahil etmem, belirtmeğe çalıştığım düşünce ve görüşlerimi ispatlamak için yakın tarihimizden ve bilhassa Yassıada, İmralı ve Kayseri'de geçen en önemli olaylardan örnekler almış olmamdandır. Her ne kadar Kayseri Cezaevinde bir yıl dönümü ismiyle yayınlanan o ilk kitabımda, olayların bir hayat felsefesinin gerisinde kaldıklarını söylemek ve durumu ile de o birinci kitabımı bir filmin fragmanları gibi, bir bütünden seçmeler olarak değerlendirmek mümkün ise de, örnek olarak ele aldığım olayların bu yazı serisinin bütünü ve felsefesi 'hakkında kesin bir fikir verecek nitelikte olduklarını reddetmeğe de imkân yoktur sanırım. Nitekim birçok kıymetli okuyucularım, bizzat veya yazılarıyla bunu teyit etmek lütfunda da bulunmuşlardır. Kendilerine minnettarım. Hatıralarımı yayınlamağa kararlı olmama, ilk notumu 1968 senesinde yayınlamama ve bu birinci kitabım dolayısıyla yakınlarımdan hatta hiç yüzlerini görmediğim şahsiyetlerden tebrik ve teşvikler aldım…

---